Sweet as.
Door: Inge & Lyane
Blijf op de hoogte en volg Inge & Lyane
16 Mei 2010 | Australië, Melbourne
(Verslag Zuidereiland Nieuw Zeeland, 15 t/m 29 april)
Na 3 uurtjes vertoeven op de ferry veilig voet aan wal in Picton. Hier wilden we niet blijven dus op het allerlaatste moment nog een lift kunnen regelen naar Nelson, een plaatsje in het noord-westen van het Zuidereiland. Een supermooie route, door de Malbourough wijngaarden met een prachtige zonsondergang. Vanuit Nelson stond in ieder geval het Abel Tasman Park op het programma. Een veelbezocht nationaal park met prachtige walking tracks langs de kust. Dit keer hadden we voor een niet al te lange walk gekozen, met de Tongariro Crossing nog in ons achterhoofd...
Uiteindelijk zijn we 3 nachtjes in Nelson gebleven, omdat het plaatsje heel relax was en we zaten in een heel fijn hostel waar we elke dag om 20.00u volgestopt werden met chocolade pudding en ijs. Daar kunnen wij geen nee tegen zeggen natuurlijk. Zaterdag's naar de markt en het Nederlandse kaaswinkeltje. Maar het Nederlandse kaaswinkeltje was niet meer: op de een of andere manier hebben wij pech met de NLse shops. Of ze zijn er niet meer, of ze zijn gesloten. Misschien een teken? Op de markt hebben we ingredienten gehaald om een NZse maaltijd te bereiden: o.a. pompoen en zoete aardappelen. Wat resulteerde in onze 'Roasted Veggie Dish', een groentenschotel uit de oven. Delicious!
De 'Pancake Rocks' in Punakaiki was de volgende ’must-see’ bestemming op ons lijstje. We hadden het liften nog niet opgegeven dus stonden we weer met onze duim omhoog. Uiteindelijk hebben we 5 liften gehad die dag, maar eindigden we niet in Punakaiki. We werden halverwege opgepikt door Sonny, een 34-jarige dairy-farmer (melkbedrijf). Nieuw Zeelander in hart & nieren. Leeft elke dag als 'just another day in paradise' op z'n melkveeboerderij met z'n partner en zoontje. Zo zaten we gezellig te kletsen, naar Elton John op casettebandjes te luisteren en stopten we onderweg nog om vrienden van hem te groeten en kalfjes te aaien. Voor we het wisten zaten we in Reefton en niet aan de kust. Dan maar naar Greymouth.
Greymouth hadden we beter over kunnen slaan. Op een zonnige dag is het er vast heel mooi, voor ons heeft het niet zoveel (lees: niets) te bieden. Een leeg hostel (in ieder geval geen backpackers, wel gekke oude locals) waar we de avond door hebben gebracht met een potje monopoly. Toen we de volgende ochtend wakker werden lag Greymouth er nog steeds grauw bij. Dus spullen pakken en zo gauw mogelijk vertrekken. In eerste instantie wilden we een stukje terugliften naar de Pancake Rocks maar dat idee was al gauw van de baan. Op naar Franz Josef: de gletsjers. Maar het liften zat niet mee. Hadden we tot nu toe gemiddeld na een kwartiertje een lift te pakken, na een uur was er nog niemand gestopt. Ons humeur was inmiddels al flink gedaald - met een zuur gezicht krijg je natuurlijk sowieso geen lift - en stiekem wilden we niets liever dan een bus pakken. Lekker uit het raam staren, slapen, niet verplicht gesprekken voeren. Daar hadden we dan weer wel geluk mee, want er ging nog een bus richting het zuiden.
Franz Josef is een klein dorpje omringd door bergen en de nabijliggende Franz Josef Glacier (gletsjer) die afstamt uit de ijstijd. Heel langzaam verdwijnt de gletsjer, maar een groot gedeelte is nog 'in tact'. We zijn niet op de gletsjer zelf geweest maar konden wel heel dichtbij komen. Bizar om zoveel ijs te zien tussen de bergen, omringd door steen en watervallen. In het Westland zijn veel verschillende gletsjers, maar Franz Josef en de Fox zijn het bekendst. De Fox Glacier hebben we niet gezien, wel zijn we rondom Lake Matheson gewandeld, een van de bekende 'mirrorlakes' in Nieuw Zeeland. En ja, het is net of je in een grote spiegel staart. Helaas was de lucht niet helder dus werden de bergen niet weerspiegeld in het meer.
Reizen met de bus beviel ons wel, dus hebben we ook weer een bus naar onze volgende stop geboekt: Queenstown, 'New Zealand’s adventure capital'. Weer een prachtige route, langs de westkust (jammer dat we hier niet meer van hebben kunnen zien), door de bergen en langs meren. Queenstown staat bekend om alle activiteiten die je er kan doen: raften, bungy jumps, skydve, jetboating en in de winter is het een populair skigebied. Het deed ook denken aan een wintersportplaatsje. We konden Queenstown natuurlijk niet verlaten zonder zelf ook iets avontuurlijks te doen. En aangezien wij echte ‘thrillseekers’ – ahum – zijn, kozen we voor een skydive (parachute springen). In Koninginnedorp kan je ook de hoogste bungeejump van NZ doen, maar een skydive is veel spannender natuurlijk ;) Met knikkende knieen en zweethandjes (niet de angst hoor, iets met de avond ervoor en drank) kwamen we aan bij het hoofdkantoortje om vervolgens te horen dat de jump niet doorging: geen goede weersomstandigheden. En zo ging het de 2 dagen erna ook. Enorm balen natuurlijk. Ook omdat we eigenlijk niet zo lang wilden blijven en nu tijd hadden ‘verspild’ door te wachten op de skydive. Een bungy dan maar? Hmm, nee. Al had Lyane er na een wijnproeverij gek genoeg wel zin in. Totdat we de slechtste jump ooit zagen toen we even een kijkje gingen nemen (overigens bij de laagste, maar oudste bungy jump). Verder hebben we niet veel in Q gedaan, omdat het vooral heel duur is. Wel wat leuke locals ontmoet waarmee we o.a. eerdergenoede wijnproeverij hebben gedaan.
Na Queenstown wilden we verder naar Christchurch, heel wat kilometers naar het noorden. Dit konden we nooit in 1 dag doen, liften zagen we niet zitten door de binnenlanden en in een bus hadden we ook geen zin. Dus hebben we een autootje gehuurd waarmee we op ons eigen gangetje, maar wel binnen 2 dagen, naar Christchurch konden. Een Toyota Corolla, een relocationcar die zsm in Christchurch moest zijn, waar wij tegen een kleine vergoeding voor gingen zorgen. Lekker cruisen door de prachtige landschappen en een overnachting aan Lake Tekapo. Ook nog een ommetje gemaakt naar Mount Cook/Aoraki, de hoogste berg van NZ. Helaas begon het te stormen en hebben we niet veel van de berg kunnen zien. Ook weer geen geluk met de spiegeling in Lake Tekapo, maar evengoed een prachtig blauw meer.
De auto moest in Christchurch gedropt worden, onze eindbestemming, maar we wilden ook nog graag naar Kaikoura. Bij aankomst in Christchurch gauw een bus geboekt naar Kaikoura zodat we daar dezelfde dag nog aankwamen. Na een goede nacht in wederom een heel chill hostel tijd voor wat wildlife, waar Kaikoura o.a. om bekend staan. Dus gingen we de boot op om walvissen te spotten. De organisatie kan niet garanderen dat je ook werkelijk walvissen ziet, dus hadden we er nog niet veel hoop in. Maar we hadden geluk, al na ongeveer een kwartiertje zagen we een spuitende fontein niet ver van de boot: een Spermwhale! Voordat jullie er allerlei verwachtingen bij hebben: een potvis. Op teken van een van de crewmembers stonden iedereen met camera’s klaar om de duik vast te leggen waarbij de staart boven water komt: zie foto’s. Super gaaf! Maar de tour was nog niet over, na wat albatrossen en zeehonden gespot te hebben begon de crew op een gegeven moment heel opgewonden te doen. Wat bleek, er waren 2 Blue Whales (blauwe vinvissen) gesignaleerd. De organisatie vaart uit met 2 boten en een helicopter houdt het vanuit de lucht in de gaten en zo staan ze in contact met elkaar. En daar waren ze: twee van de grootst levende dieren op aarde maar enkele meters van ons af. Dit was zo enorm gaaf om te zien, een van de hoogtepunten van onze NZ trip. Normaal zien ze deze walvissen eens in de 200x dat ze uitvaren, dus dat was heel bijzonder. De honderden dolfijnen de we daarna zagen vielen na het zien van de walvissen een beetje in het niet, maar ook dat was fantastisch. We konden niet ophouden met de ‘Oooh’ en ‘Aaah’ kreten. Zie foto’s en filmpjes!
Ook zijn we nog naar een schapen-scheer-show bij een locale schapenboer geweest, want in het land van de schapen konden we dit niet missen natuurlijk. Leuk om eens te zien hoe een schaap van een enorme wolbol naar een naakt lijfje gaat.
Vanaf Kaikoura besloten we om toch nog 1 keer te gaan liften, terug naar Christchurch. Met een tussenstop op het Kaikoura vliegveldje met de stiekeme hoop om hier een skydive te doen, maar nee, verkeerde wind. Wel even gezellig (nederlands!) gekletst met Henk & Sarah Post, de eigenaren van Skydive Kaikoura.
In Christchurch zijn we maar 1 nachtje gebleven omdat we niet meer tijd hadden, want de volgende dag moesten we alweer vliegen naar ‘thuishaven’ Sydney. Een nachtje was ook genoeg, we hebben wat rondgelopen maar echt spannend vonden we het niet. Wel wat leuke wijkjes doorgelopen, maar als backpacker is een stad gewoon niet zoveel aan omdat alles te veel geld kocht. We hebben nog even – letterlijk even, want na een half uur was ie alweer gevlogen, terwijl hij contact met ons zocht – wat gedronken met Tommy, die we vorig jaar in Londen hadden ontmoet. Donderdag’s ruim op tijd (ja, we leren!) op het vliegveld en een voorspoedige vlucht naar Sydney gehad. Met een te aardige steward die voor ons een winetasting organiseerde in het vliegtuig :)
We love NZ.
Videolinkjes:
http://www.youtube.com/watch?v=v2alYB2IJW8
http://www.youtube.com/watch?v=lL5r-48XK4U
Na 3 uurtjes vertoeven op de ferry veilig voet aan wal in Picton. Hier wilden we niet blijven dus op het allerlaatste moment nog een lift kunnen regelen naar Nelson, een plaatsje in het noord-westen van het Zuidereiland. Een supermooie route, door de Malbourough wijngaarden met een prachtige zonsondergang. Vanuit Nelson stond in ieder geval het Abel Tasman Park op het programma. Een veelbezocht nationaal park met prachtige walking tracks langs de kust. Dit keer hadden we voor een niet al te lange walk gekozen, met de Tongariro Crossing nog in ons achterhoofd...
Uiteindelijk zijn we 3 nachtjes in Nelson gebleven, omdat het plaatsje heel relax was en we zaten in een heel fijn hostel waar we elke dag om 20.00u volgestopt werden met chocolade pudding en ijs. Daar kunnen wij geen nee tegen zeggen natuurlijk. Zaterdag's naar de markt en het Nederlandse kaaswinkeltje. Maar het Nederlandse kaaswinkeltje was niet meer: op de een of andere manier hebben wij pech met de NLse shops. Of ze zijn er niet meer, of ze zijn gesloten. Misschien een teken? Op de markt hebben we ingredienten gehaald om een NZse maaltijd te bereiden: o.a. pompoen en zoete aardappelen. Wat resulteerde in onze 'Roasted Veggie Dish', een groentenschotel uit de oven. Delicious!
De 'Pancake Rocks' in Punakaiki was de volgende ’must-see’ bestemming op ons lijstje. We hadden het liften nog niet opgegeven dus stonden we weer met onze duim omhoog. Uiteindelijk hebben we 5 liften gehad die dag, maar eindigden we niet in Punakaiki. We werden halverwege opgepikt door Sonny, een 34-jarige dairy-farmer (melkbedrijf). Nieuw Zeelander in hart & nieren. Leeft elke dag als 'just another day in paradise' op z'n melkveeboerderij met z'n partner en zoontje. Zo zaten we gezellig te kletsen, naar Elton John op casettebandjes te luisteren en stopten we onderweg nog om vrienden van hem te groeten en kalfjes te aaien. Voor we het wisten zaten we in Reefton en niet aan de kust. Dan maar naar Greymouth.
Greymouth hadden we beter over kunnen slaan. Op een zonnige dag is het er vast heel mooi, voor ons heeft het niet zoveel (lees: niets) te bieden. Een leeg hostel (in ieder geval geen backpackers, wel gekke oude locals) waar we de avond door hebben gebracht met een potje monopoly. Toen we de volgende ochtend wakker werden lag Greymouth er nog steeds grauw bij. Dus spullen pakken en zo gauw mogelijk vertrekken. In eerste instantie wilden we een stukje terugliften naar de Pancake Rocks maar dat idee was al gauw van de baan. Op naar Franz Josef: de gletsjers. Maar het liften zat niet mee. Hadden we tot nu toe gemiddeld na een kwartiertje een lift te pakken, na een uur was er nog niemand gestopt. Ons humeur was inmiddels al flink gedaald - met een zuur gezicht krijg je natuurlijk sowieso geen lift - en stiekem wilden we niets liever dan een bus pakken. Lekker uit het raam staren, slapen, niet verplicht gesprekken voeren. Daar hadden we dan weer wel geluk mee, want er ging nog een bus richting het zuiden.
Franz Josef is een klein dorpje omringd door bergen en de nabijliggende Franz Josef Glacier (gletsjer) die afstamt uit de ijstijd. Heel langzaam verdwijnt de gletsjer, maar een groot gedeelte is nog 'in tact'. We zijn niet op de gletsjer zelf geweest maar konden wel heel dichtbij komen. Bizar om zoveel ijs te zien tussen de bergen, omringd door steen en watervallen. In het Westland zijn veel verschillende gletsjers, maar Franz Josef en de Fox zijn het bekendst. De Fox Glacier hebben we niet gezien, wel zijn we rondom Lake Matheson gewandeld, een van de bekende 'mirrorlakes' in Nieuw Zeeland. En ja, het is net of je in een grote spiegel staart. Helaas was de lucht niet helder dus werden de bergen niet weerspiegeld in het meer.
Reizen met de bus beviel ons wel, dus hebben we ook weer een bus naar onze volgende stop geboekt: Queenstown, 'New Zealand’s adventure capital'. Weer een prachtige route, langs de westkust (jammer dat we hier niet meer van hebben kunnen zien), door de bergen en langs meren. Queenstown staat bekend om alle activiteiten die je er kan doen: raften, bungy jumps, skydve, jetboating en in de winter is het een populair skigebied. Het deed ook denken aan een wintersportplaatsje. We konden Queenstown natuurlijk niet verlaten zonder zelf ook iets avontuurlijks te doen. En aangezien wij echte ‘thrillseekers’ – ahum – zijn, kozen we voor een skydive (parachute springen). In Koninginnedorp kan je ook de hoogste bungeejump van NZ doen, maar een skydive is veel spannender natuurlijk ;) Met knikkende knieen en zweethandjes (niet de angst hoor, iets met de avond ervoor en drank) kwamen we aan bij het hoofdkantoortje om vervolgens te horen dat de jump niet doorging: geen goede weersomstandigheden. En zo ging het de 2 dagen erna ook. Enorm balen natuurlijk. Ook omdat we eigenlijk niet zo lang wilden blijven en nu tijd hadden ‘verspild’ door te wachten op de skydive. Een bungy dan maar? Hmm, nee. Al had Lyane er na een wijnproeverij gek genoeg wel zin in. Totdat we de slechtste jump ooit zagen toen we even een kijkje gingen nemen (overigens bij de laagste, maar oudste bungy jump). Verder hebben we niet veel in Q gedaan, omdat het vooral heel duur is. Wel wat leuke locals ontmoet waarmee we o.a. eerdergenoede wijnproeverij hebben gedaan.
Na Queenstown wilden we verder naar Christchurch, heel wat kilometers naar het noorden. Dit konden we nooit in 1 dag doen, liften zagen we niet zitten door de binnenlanden en in een bus hadden we ook geen zin. Dus hebben we een autootje gehuurd waarmee we op ons eigen gangetje, maar wel binnen 2 dagen, naar Christchurch konden. Een Toyota Corolla, een relocationcar die zsm in Christchurch moest zijn, waar wij tegen een kleine vergoeding voor gingen zorgen. Lekker cruisen door de prachtige landschappen en een overnachting aan Lake Tekapo. Ook nog een ommetje gemaakt naar Mount Cook/Aoraki, de hoogste berg van NZ. Helaas begon het te stormen en hebben we niet veel van de berg kunnen zien. Ook weer geen geluk met de spiegeling in Lake Tekapo, maar evengoed een prachtig blauw meer.
De auto moest in Christchurch gedropt worden, onze eindbestemming, maar we wilden ook nog graag naar Kaikoura. Bij aankomst in Christchurch gauw een bus geboekt naar Kaikoura zodat we daar dezelfde dag nog aankwamen. Na een goede nacht in wederom een heel chill hostel tijd voor wat wildlife, waar Kaikoura o.a. om bekend staan. Dus gingen we de boot op om walvissen te spotten. De organisatie kan niet garanderen dat je ook werkelijk walvissen ziet, dus hadden we er nog niet veel hoop in. Maar we hadden geluk, al na ongeveer een kwartiertje zagen we een spuitende fontein niet ver van de boot: een Spermwhale! Voordat jullie er allerlei verwachtingen bij hebben: een potvis. Op teken van een van de crewmembers stonden iedereen met camera’s klaar om de duik vast te leggen waarbij de staart boven water komt: zie foto’s. Super gaaf! Maar de tour was nog niet over, na wat albatrossen en zeehonden gespot te hebben begon de crew op een gegeven moment heel opgewonden te doen. Wat bleek, er waren 2 Blue Whales (blauwe vinvissen) gesignaleerd. De organisatie vaart uit met 2 boten en een helicopter houdt het vanuit de lucht in de gaten en zo staan ze in contact met elkaar. En daar waren ze: twee van de grootst levende dieren op aarde maar enkele meters van ons af. Dit was zo enorm gaaf om te zien, een van de hoogtepunten van onze NZ trip. Normaal zien ze deze walvissen eens in de 200x dat ze uitvaren, dus dat was heel bijzonder. De honderden dolfijnen de we daarna zagen vielen na het zien van de walvissen een beetje in het niet, maar ook dat was fantastisch. We konden niet ophouden met de ‘Oooh’ en ‘Aaah’ kreten. Zie foto’s en filmpjes!
Ook zijn we nog naar een schapen-scheer-show bij een locale schapenboer geweest, want in het land van de schapen konden we dit niet missen natuurlijk. Leuk om eens te zien hoe een schaap van een enorme wolbol naar een naakt lijfje gaat.
Vanaf Kaikoura besloten we om toch nog 1 keer te gaan liften, terug naar Christchurch. Met een tussenstop op het Kaikoura vliegveldje met de stiekeme hoop om hier een skydive te doen, maar nee, verkeerde wind. Wel even gezellig (nederlands!) gekletst met Henk & Sarah Post, de eigenaren van Skydive Kaikoura.
In Christchurch zijn we maar 1 nachtje gebleven omdat we niet meer tijd hadden, want de volgende dag moesten we alweer vliegen naar ‘thuishaven’ Sydney. Een nachtje was ook genoeg, we hebben wat rondgelopen maar echt spannend vonden we het niet. Wel wat leuke wijkjes doorgelopen, maar als backpacker is een stad gewoon niet zoveel aan omdat alles te veel geld kocht. We hebben nog even – letterlijk even, want na een half uur was ie alweer gevlogen, terwijl hij contact met ons zocht – wat gedronken met Tommy, die we vorig jaar in Londen hadden ontmoet. Donderdag’s ruim op tijd (ja, we leren!) op het vliegveld en een voorspoedige vlucht naar Sydney gehad. Met een te aardige steward die voor ons een winetasting organiseerde in het vliegtuig :)
We love NZ.
Videolinkjes:
http://www.youtube.com/watch?v=v2alYB2IJW8
http://www.youtube.com/watch?v=lL5r-48XK4U
-
16 Mei 2010 - 07:20
Ilona:
GEWELDIG mooi wat jullie allemaal zien en beleven .VEEL Plezier.Groetjes gijs en Ilona -
16 Mei 2010 - 08:01
Thea:
Whaaauuuuwww.......die foto's!!! De één nog mooier dan de ander.
XX -
16 Mei 2010 - 09:19
Daisy:
M'n zusje aan de keukentafel lerend voor haar examens; Ik jullie verslag lezend en foto's kijkend...... Geen goede combi! OOOHHHWWW Wat gaaf & mooi. M'n zusje kon me wel wurgen, omdat ik Aaaahw en Oooohw kreten bleef maken.
Jaloers!
Dikke knuffel. Xx
-
16 Mei 2010 - 10:02
Wijdie:
Die foto's!!! super!! Enjoy meiden...
Xx -
16 Mei 2010 - 10:16
Ellen:
Hoi,
Wat een prachtige foto's en wat een bagage. Geniet nog lekker.
Groetjes
-
16 Mei 2010 - 10:53
Piep:
Dat zijn grote Hollandse Nieuwe..
Mis jullie! Bedankt voor het verhaal en de foto's!
xx -
16 Mei 2010 - 12:45
Debby:
WAUW! :) -
16 Mei 2010 - 15:02
Lilian:
AMAZING pics Ing! En super gaaf wat jullie allemaal mee maken.
XOXOX -
17 Mei 2010 - 09:53
Inge & Lyane :
videolinkjes staan nu onder het verslag! -
17 Mei 2010 - 12:22
Nel:
wederom weer heerlijk om jullie verslag te lezen en wat een prachtige foto's.
groetjes en verder weer heel veel plezier. -
17 Mei 2010 - 17:59
Janine:
Wow wat super mooi -
18 Mei 2010 - 06:25
Suusje:
Echt Superleuk om te lezen, en erg mooie foto's! Veel plezier nog! Dikke x -
23 Mei 2010 - 20:28
Evie:
Wat een super gave foto's allemaal met die nieuwe camera????
Veel plezier, kus Evie -
25 Mei 2010 - 13:37
Bertien:
Love ya girls! Amazing pictures!! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
