Pad thai, tom yum, massaman en... bitterballen!
Door: Inge & Lyane
Blijf op de hoogte en volg Inge & Lyane
28 Juli 2010 | Vietnam, Nha Trang
Het warme, klamme, weer, de Thaise keuken, de verraderlijke buckets, de overweldigende natuur en de chille guesthouses voor weinig hadden zo'n impuls dat het niet in ons op kwam om een nieuwe verslag te plaatsen. Maar nu de ouders van Inge er zijn wordt de druk tot schrijven aardig opgevoerd en beseften we dat we onze lezers ook niet moeten teleurstellen.
Dus, een verslag van Thailand, 20 juni t/m 20 juli.
Na twee dagen Bangkok zijn we snel 'gevlucht' naar eiland Koh Phangan. Met als hoofdreden de world famous Fullmoon-party. Mensen waarschuwden ons om op tijd op het eiland te zijn ivm volgeboekte hotels. Zodoende hadden wij al in BKK een hotel geboekt en kwamen we aan 4 dagen voor DE party. Een mooi resort, maar achteraf hebben we er veel te veel geld voor neergelegd. We waren natuurlijk nog gewend aan de Australische dollars en afdingen is iets waar je in moet komen. Maakt niet uit, Koh Phangan vonden we super, een backpackers-walhalla. Haadrin is de plaats waar het allemaal gebeurt, maar wij hadden gekozen voor een rustiger gelegen hotel, ongeveer 10 km verderop. Een scootertje bracht ons rond het eiland en zo ontdekte we de mooiste plekjes en ons favorietje cafeetje-aan-huis. De Fullmoon-party was een ervaring, maar niet meer bijzonder dan de 'build-up'parties, de avonden voor de volle maan. Toch gaaf om mee te maken: het strand van Haadrin is afgeladen met barren en bucket-stalletjes (voor de leken: buckets zijn emmertjes (joh) gevuld met drank) en het strand is afgeladen met feestende travellers op blote voeten versierd met bodypaint. Vuurshows everywhere, lege buckets liggen bezaaid over strand, net als mensen en slippers. Niet gek dat wij 3 paar kwijtraakten in de dagen daar....
Na een kleine week feesten op Koh Phangan op naar het volgende eiland: Koh Samui. We wisten van te voren dat het erg toeristisch was en toen we aankwamen hadden we ook zoiets van 'wat doen we hier?'. Is dit Thailand of de Costa del Sol? Nu hadden we er ook voor gekozen om in het meest toeristische gedeelte te gaan zitten omdat we onze supervisor van een vd festivals in Sydney weer zouden meeten en hij verbleef daar ook. Eigen schuld dus. Het strand is erg mooi, denk aan wit zand, azuurblauwwater en palmbomen, maar volgebouwd met resorts en luxe hotels. En het stikt er van de gezinnen en stelletjes. Wij wilden het anders aanpakken dan we hadden gedaan op Koh Phangan dus hebben we wat research gedaan naar een goedkoop, goed guesthouse. Lees: 2 uur uitpuffen van de verbrandende hitte op de ferry in een cafeetje, niet veel wijzer worden van de locale map en op advies van de Lonely Planet uiteindelijk een taxi naar een guesthouse gepakt. Niet echt wat we in gedachten hadden, maar het was goedkoop (we hadden succes met afdingen), airconditining (die hadden we gemist op Koh Phangan) en dichtbij het strand. Dat het klein was en er verder niemand zat namen we voor lief. Van het strand werden we letterlijk weggejaagd, door de vele verkopers die je alles aan willen smeren, van zonnenbrillen tot bikini's. Een boek lezen, of zelfs doen alsof je slaapt weerhoudt ze er niet van om je aan te spreken. Vermoeiend! Tot zover de negatieve punten van Samui. Want uiteindelijk zijn we hier toch ook weer 5 dagen gebleven. Een paar pluspunten: je kan heerlijk eten OP het strand, you can shop till you drop, er zijn goede bars en we konden het WK goed volgen. Dat er niemand in het guesthouse zat was niet helemaal waar, met inchecken ontmoetten we Rob & Jess (VS) waar we drie dagen mee opgetrokken zijn. En dan was onze supervisor Scott er natuurlijk ook nog, waar we een laatste leuke avond mee hebben gehad.
Eilandhoppen is leuk en vooral relaxed, maar we wilden ook wel wat meer van Thailand zien. Dus na een paar dagen dimdammen besloten om naar Chiang Mai te gaan, in het noorden. Je verplaatsen in Thailand is makkelijk, je loopt een willekeurige travel agency binnen, vertelt waar je heen wilt en 10 minuten later sta je buiten met een bus of een treinticket. Het is elke keer weer een gok, het lijkt een ongeregeld zooitje met alle verschillende bureautjes en busorganisaties, maar uiteindelijk kom je verrassend toch in de goede bus en op de juiste plek aan, zelfs op afgesproken tijd (wij in ieder geval, we hebben andere verhalen gehoord...). De eerste nachtbus van BKK naar Koh Phangan was ons niet echt tegengevallen dus een tweede en derde konden we wel aan (het scheelde ons vooral veel geld). Tweede en derde ja, want we wilden rechtstreeks door naar Chiang Mai dus dat betekende 2 nachtbussen op een rij, met een stop op Khao San Road in Bangkok. Die stop was nodig want we gingen onze grote vriend Teun ophalen! Teun hebben we leren kennen in Sydney (1 van die 3 gezellige Brabanders waarmee we de Blue Mountains hadden gedaan) en nu dus afgesproken om met z'n 3en naar het noorden te gaan. De nachtbus naar BKK was wel prima, we hadden het geluk om in de VIP-ruimte te zitten. Wel met nog 4 anderen, maar alsnog wel chill. Op elke bus staat in koeienletters VIP geschreven maar veel luxe moet je niet verwachten. De nachtbus van BKK naar Chiang Mai was hel. Wederom weer de beste plekken van de bus (hoe doen we dat toch steeds?) maar het oude barrel schoot niet op. De chauffeurs hebben de gekke gewoonte om om 8uur het licht al uit te doen, wanneer het al stikdonker is buiten, en je dus eigenlijk verplicht bent om te slapen. Nou, succes. Misschien hadden we gewoon niet 2 nachtbussen achter elkaar moeten boeken...
Voor Teun was het extra 'minder prettig', want hij was ziek geworden. En de koorts bleef nog een paar dagen aanhouden. Supersneu, want 4 dagen niet meer zien dan de muren van je hotelkamer gun je niemand. Al hadden we wel een superchill guesthouse. Zo fijn dat de guesthouses en hotels in Thailand zo goedkoop en mooi zijn. De hostels missen we niet hoor! Een van de dingen die we wilden doen in Chiang Mai was een meerdaagse jungle-trek, waarvoor eigenlijk iedereen ook hierheen afreisd. Maar omdat we Teun niet alleen achter konden laten (zo zijn we dan ook wel weer, topverpleegstertjes), hebben we de
eerste dagen vooral de stad verkend zodat we niet te ver weg waren en weer een scootertje gehuurd om ook wat in de omgeving te zien, o.a. tempels. We zijn fan van Chiang Mai, wat een relaxte stad vergeleken met het drukke overbevolkte Bangkok. De mensen zijn bijvoorbeeld een stuk aardiger. Zo wijst een tuktuk-chauffeur je vriendelijk de weg en vraagt zelfs of je wilt lopen ipv je de tuktuk in praten. Verder heeft Chiang Mai genoeg markten waar de shopaholic zich uit kan leven. Wij dus niet ;)
Uiteindelijk toch maar besloten om met z'n 2en een 2daagse jungle-trek te doen, zonder Teun. Hij was aan de beterende hand maar nog steeds erg zwak dus vond ook maar dat wij samen moesten gaan. Een druk programma: bezoek aan een bloemenfarm, een ritje op een olifant, wandelen door de jungle, overnachten bij een stam in de bergen, nog meer wandelen, zwemmen in watervallen, nog meer klimmen en klauteren, raften, dobberen op een bamboe-vlot en de longneck Karen-stam bezoeken, bekend om de gouden ringen die de vrouwen om hun nek dragen. Supertoffe dagen! Echt een hoogtepunt van onze Thailand-trip. Vooral het slapen bij de Lahu-tribe in een huis op palen zonder electriciteit zal ons altijd bij blijven. In eerste instantie een beetje gek en voelde het echt als aapjes kijken. Maar uiteindelijk kijken zij net zo goed naar ons. Op zich wel jammer dat het toch een beetje te commercieel is geworden, het hele dorp zat vol met toeristen. Wat het wandelen in de jungle betreft: de meneer waar we hadden geboekt verzekerde ons dat het zo'n 1,5u lopen was. Maak daar maar 3uur van, in de klamme snikhitte en dan ook nog eens de ene dag heuvel op en de andere dag (megasteile) heuvel af. We hebben (vooral in NZ) al wat hikes gedaan maar deze keer klonk het toch vaak 'Waarom doen we dit ook alweer?'. Omdat het een geweldige ervaring was.
Oja, het ritje op de olifant is ook nog wel even iets om te vermelden. Eens, maar nooooit meer! Wij kregen het voor elkaar om het meest dwarse beest van het stel te bestijgen, wat een drama. Dombo had niet zo'n zin om de paadjes te volgen en ging graag 'off the beaten track'. En wat die track betreft: een HEUVEL op en af. En van het padje af betekent dus niet rechtdoor maar rechtsaf met de kont omhoog en de slurf naar beneden. En dan zitten in een bakkie bovenop zonder enige houvast of stang. Doodsangsten hebben we uitgestaan. Wat een helden zijn wij he.
En toen was DE dag daar. 11 juli, DE wedstrijd. Het WK in Thailand: je werd er mee doodgegooid. Wel erg leuk, de WK-sfeer zat er echt in, met mensen van all over the world. De Thai zelf vonden het zelf ook helemaal geweldig. Een duidelijke favoriet als winnaar hadden ze niet, ze juichen voor alles en iedereen. Soms tot vervelends aan toe. Zo hebben we heel veel wedstrijden kunnen volgen omdat overal wel een tv of een groot scherm aan stond. Op Koh Phangan hebben we enkele matches op een groot scherm op het strand gekeken, in Koh Samui hadden we onze 'vaste' kroeg waar we onze jongens supportten en in Chiang Mai was een heus Holland House. Een kroeg van een Nederlandse eigenaar. NL - Uruguay hebben we hier gekeken, want ja, na 1 andere NLer bij de 1e wedstrijd in Perth, een stuk of 20 Oranje-fans op de eilanden, vonden we het ook wel eens leuk om een heleboel Hollanders om ons heen te hebben. Leuk voor de sfeer, maar van de wedstrijd volgen kwam niet veel: veeel te druk, te warm en maar 3 tv's. Maar: bitterballen en broodjes kroket! Halleluja! Jullie snappen dat we daar na 8 maanden wel weer zin in hadden, na zoveel pech met alle NLse shops in Australie en NZ ;) Zal maar niet vertellen hoeveel we hebben gegeten in die dagen.... En dan de finale, dit keer in de kroeg recht tegenover het Holland huis waar we met z'n 3en (Teun was er weer bij en dat is prihimaaa) een topplek hadden bemachtigd voor 1 vd grote schermen. Een grote oranje zee in beide kroegen en op straat. Hier en daar wat rood, die natuurlijk feest hadden terwijl Nederland stilletjes afdroop. In ieder geval hoefden we het grote feest in NL niet te missen.
Koh Chang was onze laatste bestemming (voordat we weer terugkeerden naar Bangkok). Wat een relaxed eiland is dat! Toch maar besloten om nog een eilandje mee te pakken, want het zag ernaar uit dat we voor Vietnam een druk reisschema voor de boeg hadden met moeders als tourguide. We verbleven in een bungalowtje bij Lonely Beach, wat nog niet zo 'verpest' is als Whitesand Beach (zelfde idee als Chaweng Beach op Koh Samui). De plek waar alle backpackers uithangen. Een jungle-achtige setting, vol met bungalowtjes en kleine barretjes met hangmatten en zit/ligkussens. Hier hebben we ook Didi, een Nederlands meisje, en haar 3 Engelse travelmates ontmoet waar we het heel goed mee kunnen vinden en de nodige buckets mee hebben gedronken, swingend in de regen en op barren. Te gek! Borrels in Utrecht zijn al gepland. Ook hier weer een scooter gehuurd en rondgecruisd op een druilerige dag. Aapjes gespot en gezwommen in een van de vele watervallen.
Bangkok is de rode draad in ons Azie-avontuur. Begonnen, tussenstops met bussen en ook weer eindigen. Veel verder dan de Khao San Road-area zijn we niet geweest. Khao San is waar alle travellers neerstrijken dus een gekte van jewelste. Druk, lawaaiig en overal mensen die je wat aan willen smeren. Leuk om even gezien te hebben en a la 'The Beach' (jeweetwel, die film met Leonardo. Beiden het boek gelezen tijdens onze reis, geweldig) in een cheap as, snikheet, overbevolkt hostelkamertje met nauwelijks muren te verblijven. We moesten weer terug omdat de ouders van Inge op Bangkok vlogen en vanuit hier zouden we met z'n 4en weer doorvliegen naar Vietnam, waar we inmiddels al weer een tijdje zijn. We zullen proberen zo snel mogelijk een nieuw verslag te plaatsen
met onze laatste belevenissen in Bangkok en Vietnam natuurlijk. Dit was wel weer even genoeg, dachten we.
We hebben een geweldige tijd gehad in Thailand en weten allebei dat we zeker nog een keer terug willen, omdat er nog zoveel moois te zien is. En het eten is verrukkelijk, met als favorieten tom yum en massaman curry. En natuurlijk het eten van de straatstalletjes en dat oppeuzelen op de plastice minikrukjes die eigenlijk veel te klein zijn voor onze Hollandse lijven. Van eten houden ze in Thailand, and we love it too!
x
Dus, een verslag van Thailand, 20 juni t/m 20 juli.
Na twee dagen Bangkok zijn we snel 'gevlucht' naar eiland Koh Phangan. Met als hoofdreden de world famous Fullmoon-party. Mensen waarschuwden ons om op tijd op het eiland te zijn ivm volgeboekte hotels. Zodoende hadden wij al in BKK een hotel geboekt en kwamen we aan 4 dagen voor DE party. Een mooi resort, maar achteraf hebben we er veel te veel geld voor neergelegd. We waren natuurlijk nog gewend aan de Australische dollars en afdingen is iets waar je in moet komen. Maakt niet uit, Koh Phangan vonden we super, een backpackers-walhalla. Haadrin is de plaats waar het allemaal gebeurt, maar wij hadden gekozen voor een rustiger gelegen hotel, ongeveer 10 km verderop. Een scootertje bracht ons rond het eiland en zo ontdekte we de mooiste plekjes en ons favorietje cafeetje-aan-huis. De Fullmoon-party was een ervaring, maar niet meer bijzonder dan de 'build-up'parties, de avonden voor de volle maan. Toch gaaf om mee te maken: het strand van Haadrin is afgeladen met barren en bucket-stalletjes (voor de leken: buckets zijn emmertjes (joh) gevuld met drank) en het strand is afgeladen met feestende travellers op blote voeten versierd met bodypaint. Vuurshows everywhere, lege buckets liggen bezaaid over strand, net als mensen en slippers. Niet gek dat wij 3 paar kwijtraakten in de dagen daar....
Na een kleine week feesten op Koh Phangan op naar het volgende eiland: Koh Samui. We wisten van te voren dat het erg toeristisch was en toen we aankwamen hadden we ook zoiets van 'wat doen we hier?'. Is dit Thailand of de Costa del Sol? Nu hadden we er ook voor gekozen om in het meest toeristische gedeelte te gaan zitten omdat we onze supervisor van een vd festivals in Sydney weer zouden meeten en hij verbleef daar ook. Eigen schuld dus. Het strand is erg mooi, denk aan wit zand, azuurblauwwater en palmbomen, maar volgebouwd met resorts en luxe hotels. En het stikt er van de gezinnen en stelletjes. Wij wilden het anders aanpakken dan we hadden gedaan op Koh Phangan dus hebben we wat research gedaan naar een goedkoop, goed guesthouse. Lees: 2 uur uitpuffen van de verbrandende hitte op de ferry in een cafeetje, niet veel wijzer worden van de locale map en op advies van de Lonely Planet uiteindelijk een taxi naar een guesthouse gepakt. Niet echt wat we in gedachten hadden, maar het was goedkoop (we hadden succes met afdingen), airconditining (die hadden we gemist op Koh Phangan) en dichtbij het strand. Dat het klein was en er verder niemand zat namen we voor lief. Van het strand werden we letterlijk weggejaagd, door de vele verkopers die je alles aan willen smeren, van zonnenbrillen tot bikini's. Een boek lezen, of zelfs doen alsof je slaapt weerhoudt ze er niet van om je aan te spreken. Vermoeiend! Tot zover de negatieve punten van Samui. Want uiteindelijk zijn we hier toch ook weer 5 dagen gebleven. Een paar pluspunten: je kan heerlijk eten OP het strand, you can shop till you drop, er zijn goede bars en we konden het WK goed volgen. Dat er niemand in het guesthouse zat was niet helemaal waar, met inchecken ontmoetten we Rob & Jess (VS) waar we drie dagen mee opgetrokken zijn. En dan was onze supervisor Scott er natuurlijk ook nog, waar we een laatste leuke avond mee hebben gehad.
Eilandhoppen is leuk en vooral relaxed, maar we wilden ook wel wat meer van Thailand zien. Dus na een paar dagen dimdammen besloten om naar Chiang Mai te gaan, in het noorden. Je verplaatsen in Thailand is makkelijk, je loopt een willekeurige travel agency binnen, vertelt waar je heen wilt en 10 minuten later sta je buiten met een bus of een treinticket. Het is elke keer weer een gok, het lijkt een ongeregeld zooitje met alle verschillende bureautjes en busorganisaties, maar uiteindelijk kom je verrassend toch in de goede bus en op de juiste plek aan, zelfs op afgesproken tijd (wij in ieder geval, we hebben andere verhalen gehoord...). De eerste nachtbus van BKK naar Koh Phangan was ons niet echt tegengevallen dus een tweede en derde konden we wel aan (het scheelde ons vooral veel geld). Tweede en derde ja, want we wilden rechtstreeks door naar Chiang Mai dus dat betekende 2 nachtbussen op een rij, met een stop op Khao San Road in Bangkok. Die stop was nodig want we gingen onze grote vriend Teun ophalen! Teun hebben we leren kennen in Sydney (1 van die 3 gezellige Brabanders waarmee we de Blue Mountains hadden gedaan) en nu dus afgesproken om met z'n 3en naar het noorden te gaan. De nachtbus naar BKK was wel prima, we hadden het geluk om in de VIP-ruimte te zitten. Wel met nog 4 anderen, maar alsnog wel chill. Op elke bus staat in koeienletters VIP geschreven maar veel luxe moet je niet verwachten. De nachtbus van BKK naar Chiang Mai was hel. Wederom weer de beste plekken van de bus (hoe doen we dat toch steeds?) maar het oude barrel schoot niet op. De chauffeurs hebben de gekke gewoonte om om 8uur het licht al uit te doen, wanneer het al stikdonker is buiten, en je dus eigenlijk verplicht bent om te slapen. Nou, succes. Misschien hadden we gewoon niet 2 nachtbussen achter elkaar moeten boeken...
Voor Teun was het extra 'minder prettig', want hij was ziek geworden. En de koorts bleef nog een paar dagen aanhouden. Supersneu, want 4 dagen niet meer zien dan de muren van je hotelkamer gun je niemand. Al hadden we wel een superchill guesthouse. Zo fijn dat de guesthouses en hotels in Thailand zo goedkoop en mooi zijn. De hostels missen we niet hoor! Een van de dingen die we wilden doen in Chiang Mai was een meerdaagse jungle-trek, waarvoor eigenlijk iedereen ook hierheen afreisd. Maar omdat we Teun niet alleen achter konden laten (zo zijn we dan ook wel weer, topverpleegstertjes), hebben we de
eerste dagen vooral de stad verkend zodat we niet te ver weg waren en weer een scootertje gehuurd om ook wat in de omgeving te zien, o.a. tempels. We zijn fan van Chiang Mai, wat een relaxte stad vergeleken met het drukke overbevolkte Bangkok. De mensen zijn bijvoorbeeld een stuk aardiger. Zo wijst een tuktuk-chauffeur je vriendelijk de weg en vraagt zelfs of je wilt lopen ipv je de tuktuk in praten. Verder heeft Chiang Mai genoeg markten waar de shopaholic zich uit kan leven. Wij dus niet ;)
Uiteindelijk toch maar besloten om met z'n 2en een 2daagse jungle-trek te doen, zonder Teun. Hij was aan de beterende hand maar nog steeds erg zwak dus vond ook maar dat wij samen moesten gaan. Een druk programma: bezoek aan een bloemenfarm, een ritje op een olifant, wandelen door de jungle, overnachten bij een stam in de bergen, nog meer wandelen, zwemmen in watervallen, nog meer klimmen en klauteren, raften, dobberen op een bamboe-vlot en de longneck Karen-stam bezoeken, bekend om de gouden ringen die de vrouwen om hun nek dragen. Supertoffe dagen! Echt een hoogtepunt van onze Thailand-trip. Vooral het slapen bij de Lahu-tribe in een huis op palen zonder electriciteit zal ons altijd bij blijven. In eerste instantie een beetje gek en voelde het echt als aapjes kijken. Maar uiteindelijk kijken zij net zo goed naar ons. Op zich wel jammer dat het toch een beetje te commercieel is geworden, het hele dorp zat vol met toeristen. Wat het wandelen in de jungle betreft: de meneer waar we hadden geboekt verzekerde ons dat het zo'n 1,5u lopen was. Maak daar maar 3uur van, in de klamme snikhitte en dan ook nog eens de ene dag heuvel op en de andere dag (megasteile) heuvel af. We hebben (vooral in NZ) al wat hikes gedaan maar deze keer klonk het toch vaak 'Waarom doen we dit ook alweer?'. Omdat het een geweldige ervaring was.
Oja, het ritje op de olifant is ook nog wel even iets om te vermelden. Eens, maar nooooit meer! Wij kregen het voor elkaar om het meest dwarse beest van het stel te bestijgen, wat een drama. Dombo had niet zo'n zin om de paadjes te volgen en ging graag 'off the beaten track'. En wat die track betreft: een HEUVEL op en af. En van het padje af betekent dus niet rechtdoor maar rechtsaf met de kont omhoog en de slurf naar beneden. En dan zitten in een bakkie bovenop zonder enige houvast of stang. Doodsangsten hebben we uitgestaan. Wat een helden zijn wij he.
En toen was DE dag daar. 11 juli, DE wedstrijd. Het WK in Thailand: je werd er mee doodgegooid. Wel erg leuk, de WK-sfeer zat er echt in, met mensen van all over the world. De Thai zelf vonden het zelf ook helemaal geweldig. Een duidelijke favoriet als winnaar hadden ze niet, ze juichen voor alles en iedereen. Soms tot vervelends aan toe. Zo hebben we heel veel wedstrijden kunnen volgen omdat overal wel een tv of een groot scherm aan stond. Op Koh Phangan hebben we enkele matches op een groot scherm op het strand gekeken, in Koh Samui hadden we onze 'vaste' kroeg waar we onze jongens supportten en in Chiang Mai was een heus Holland House. Een kroeg van een Nederlandse eigenaar. NL - Uruguay hebben we hier gekeken, want ja, na 1 andere NLer bij de 1e wedstrijd in Perth, een stuk of 20 Oranje-fans op de eilanden, vonden we het ook wel eens leuk om een heleboel Hollanders om ons heen te hebben. Leuk voor de sfeer, maar van de wedstrijd volgen kwam niet veel: veeel te druk, te warm en maar 3 tv's. Maar: bitterballen en broodjes kroket! Halleluja! Jullie snappen dat we daar na 8 maanden wel weer zin in hadden, na zoveel pech met alle NLse shops in Australie en NZ ;) Zal maar niet vertellen hoeveel we hebben gegeten in die dagen.... En dan de finale, dit keer in de kroeg recht tegenover het Holland huis waar we met z'n 3en (Teun was er weer bij en dat is prihimaaa) een topplek hadden bemachtigd voor 1 vd grote schermen. Een grote oranje zee in beide kroegen en op straat. Hier en daar wat rood, die natuurlijk feest hadden terwijl Nederland stilletjes afdroop. In ieder geval hoefden we het grote feest in NL niet te missen.
Koh Chang was onze laatste bestemming (voordat we weer terugkeerden naar Bangkok). Wat een relaxed eiland is dat! Toch maar besloten om nog een eilandje mee te pakken, want het zag ernaar uit dat we voor Vietnam een druk reisschema voor de boeg hadden met moeders als tourguide. We verbleven in een bungalowtje bij Lonely Beach, wat nog niet zo 'verpest' is als Whitesand Beach (zelfde idee als Chaweng Beach op Koh Samui). De plek waar alle backpackers uithangen. Een jungle-achtige setting, vol met bungalowtjes en kleine barretjes met hangmatten en zit/ligkussens. Hier hebben we ook Didi, een Nederlands meisje, en haar 3 Engelse travelmates ontmoet waar we het heel goed mee kunnen vinden en de nodige buckets mee hebben gedronken, swingend in de regen en op barren. Te gek! Borrels in Utrecht zijn al gepland. Ook hier weer een scooter gehuurd en rondgecruisd op een druilerige dag. Aapjes gespot en gezwommen in een van de vele watervallen.
Bangkok is de rode draad in ons Azie-avontuur. Begonnen, tussenstops met bussen en ook weer eindigen. Veel verder dan de Khao San Road-area zijn we niet geweest. Khao San is waar alle travellers neerstrijken dus een gekte van jewelste. Druk, lawaaiig en overal mensen die je wat aan willen smeren. Leuk om even gezien te hebben en a la 'The Beach' (jeweetwel, die film met Leonardo. Beiden het boek gelezen tijdens onze reis, geweldig) in een cheap as, snikheet, overbevolkt hostelkamertje met nauwelijks muren te verblijven. We moesten weer terug omdat de ouders van Inge op Bangkok vlogen en vanuit hier zouden we met z'n 4en weer doorvliegen naar Vietnam, waar we inmiddels al weer een tijdje zijn. We zullen proberen zo snel mogelijk een nieuw verslag te plaatsen
met onze laatste belevenissen in Bangkok en Vietnam natuurlijk. Dit was wel weer even genoeg, dachten we.
We hebben een geweldige tijd gehad in Thailand en weten allebei dat we zeker nog een keer terug willen, omdat er nog zoveel moois te zien is. En het eten is verrukkelijk, met als favorieten tom yum en massaman curry. En natuurlijk het eten van de straatstalletjes en dat oppeuzelen op de plastice minikrukjes die eigenlijk veel te klein zijn voor onze Hollandse lijven. Van eten houden ze in Thailand, and we love it too!
x
-
29 Juli 2010 - 20:28
Daan:
Sawadika!
Wat leuk om te jullie Thailand ervaringen te lezen, ik herken veel van onze reis. Loved the buckets! ;)
Veel plezier nog de laatste weekjes en alvast een goede reis terug!
-
29 Juli 2010 - 20:41
Ellen Garderen:
Hallo alle 4,
Ik dacht al,die zijn ondergedoken. Kijk iedere dag met belangstelling of er weer een verslag is.Nieuwschierig??!!Hartstikke leuk weer iets te lezen van jullie ervaringen.Dit kunnen ze jullie niet afpakke. Geniet nog met die mama Thea en papa Mart.
Groetjes -
30 Juli 2010 - 07:10
Marjet:
Ohhh nu kan ik al helemaal niet wachten om te vertrekken !!!
Thanks babes!! love your stories!!
x jet -
30 Juli 2010 - 14:56
Suus:
Wat een leuk verhaal weer.. leuk om te lezen. Nog 2 weekjes en dan zijn jullie er weer :-) wat is het snel gegaan zeg!!! Tijd vliegt!!
Nog veel plezier de laatste 2 weekjes, en zie jullie snel aftellen geblazen nu.
Dikke Kus xxx -
30 Juli 2010 - 17:39
Piet En Maartje:
Wat een prachtige foto's
deze keer. En wat leuk dat Mart en Thea er bij zijn.Wat zullen ze genieten.Nog heel veel plezier met ze'n allen. Groetjes. -
02 Augustus 2010 - 13:26
Bertien:
Geweldig verhaal en foto's!! As always..
Nog maar 10 dagen en dan zijn jullie weer terug in NL!! Groetjes ook aan Thea&Mart. Enjoy!! xx -
02 Augustus 2010 - 20:35
Willemieke:
Ooooooo Liane, niet normaal wat jullie allemaal mee maken en zien!! Ben zooooooo jaloers. Ik zit gewoon elke dag achter de computer op de Rabobank!!
Geniet!!!!!! Maar dat doen jullie wel zo te lezen!
xxxx Willemieke -
03 Augustus 2010 - 15:21
Jose:
Hoi hoiii...
Weer een geweldig en mooi verhaal om te lezen! Had dat met de olifant wel willen zien ;)!
Geniet er nog van met ze viertjes...voor je het weet ben je volgende week donderdag nacht van nijkerk aan het vieren ;)!
Tot dan!
Liefs,
Jose -
05 Augustus 2010 - 10:03
Gert En Nel:
weer een super verhaal.
Veel plezier nog de laatste dagen . Hopelijk weer mooi weer als jullie terug zijn , nu alle dagen regen .
groetjes -
06 Augustus 2010 - 15:01
Kik:
Dames!!!!
Hier vanuit ons laatste vakantie adresje nog even snel jullie verhalen gelezen en de foto´s bekeken! Zitten weer prachtige plaatjes tussen!
Zondag vertrekken wij weer naar NL. En jullie paar dagen laterrr :D!!
Voor nu een dikke zoen vanuit Zuid-Afrika!
En see you @ Holland
xx -
08 Augustus 2010 - 20:08
Heleen En Jeroen:
Super om nog even een verhaal te lezen van jullie. Het begint nu op te schieten, tot de 12e! ;) -
09 Augustus 2010 - 13:10
Joshi:
Ik kan niet wachten tot donderdag, dan kunnen jullie alle verhalen lekker zelf vertellen.. wordt steeds moeilijker om zulke stukken tekst te lezen, tja ik heb ook vakantie! kus en een hele hele goede reis meiden! -
11 Augustus 2010 - 21:28
Ellen Garderen:
WELKOM THUIS !!Ik heb jullie verhalen en foto's met veel plezier gelezen en bekeken.Jullie zullen nog wel een verslag op en foto's op deze site zetten hoop ik.
Dikke knuffel,
Ellen -
01 September 2010 - 21:50
Ellen Garderen:
Ik kijk iedere dag na jullie laatste reisverslag. Ik ben zo !! nieuwschierig. Ik weet dat jullie moeten wennen en het druk hebben.I -
01 September 2010 - 21:53
Ellen Garderen:
ging wat mis hier, hopelijk heb je gauw wat tijd.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
