Thumbs up!
Door: Inge & Lyane
Blijf op de hoogte en volg Inge & Lyane
18 April 2010 | Nieuw Zeeland, Greymouth
Na tien dagen reizen door het Noordereiland hebben we weer ontzettend veel meegemaakt, tijd om jullie op de hoogte te stellen dus! Na twee dagen hadden
we Auckland wel gezien, met een Harbour Bridge en allerlei restaurantjes en cafetjes bij de haven doet het denken aan Sydney in het klein. Maar we kwamen natuurlijk net uit Sydney en we zijn niet in dit geweldig mooie land voor de steden. Tijd om verder te trekken en te ontdekken want we hebben niet alle tijd!
Onze volgende stop was Rotorua. 's Ochtends met al ons hebben&houwe op de rug (met de helft nog in Oz opgeslagen) proberen de eerste lift te scoren. Eerst langs de supermarkt voor een stuk karton om onze bestemming op te stiften, vervolgens op zoek naar een goede spot, spullenverzameling tactisch geplaatst op de grond (zodat het leek alsof we niet zoveel bagage hadden), bord en de duimen omhoog. Ja lieve lezers, jullie lezen het goed, we zijn aan het liften door Nieuw Zeeland! We waren al een tijdje aan het denken hoe we van A naar B konden reizen: auto huren, busticket kopen, trein... Makkelijk reizen, maar o zo duur. Na veel goede verhalen te hebben gehoord van Kiwi's zelf en travellers die het ook hebben gedaan, leek het liften ons de beste oplossing (eerlijk gezegd de enige, aangezien ons budget) en het is natuurlijk ook een behoorlijke uitdaging. Houden we wel van.
Terug naar liftdag nummer 1: eenmaal langs de kant van de weg hebben we precies een half uur staan wachten voordat er een auto stopte. Rotorua is 225km vanaf Auckland, een behoorlijk end voor een rechtstreekse rit, dus stond er Hamilton (110km) op ons kartonnetje. Een jongen van ongeveer onze leeftijd zat achter het stuur, vriendelijk gezicht, snelle, duur uitziende auto en betrouwbaar uiterlijk, dus instappen maar. Spannend natuurlijk zo'n 1e lift (en die volgden ook hoor!), maar eenmaal in de auto voelde het goed, we zaten er op los te kletsen en hij vertelde dat ie ons al eerder zag staan maar toen moest hij in de stad zijn en op de terugweg stonden we er nog, dus heeft hij ons opgepikt. Steven, een 23jarige geschiedenis&filosofie student uit Auckland. Vakantie en
eigenlijk niets te doen dus door ons naar Hamilton te brengen kon hij meteen een vriend opzoeken! Veel te horen gekregen over Auckland, Nieuw Zeelanders en Maori's. Interessante gesprekken en zo krijgen we ook fantastische verhalen mee van de 'locals', wat wil je nog meer! Overigens zijn het alleen locals die
ons mee willen nemen, travellers moeten er niks van hebben. Toch raar. Uiteindelijk kreeg Steven z'n vriend niet te pakken en hebben wij maar met hem geluncht, voordat hij weer terug kon rijden naar Auckland (weer veel te duur, maar goed ,het was het waard).
Vanuit Hamilton zijn we na de lunch meteen weer langs de kant gaan staan, want we waren nu eenmaal op weg naar Rotorua. Na een kwartiertje gooiden we onze tassen achterin een Toyota Van en kropen we naast Charlie, een aborginal uit Australie, voorin het bussie. met z'n Toyota Van. Supermooie rit tussen de eerste echte bergen en veel schapen gezien (weetje: NZ heeft iets meer dan 4 miljoen inwoners en 45 (!) miljoen schapen). Aardige kerel die Charlie, maar wel
een beetje onverstaanbaar. Eind van de middag afgezet in het centrum van smelly Rotorua (het ruikt er naar rotte eieren, later meer hierover) en het eerste beste hostel uitgekozen. Super relaxt hostel, niet zo groot en lekker huiselijk. 's Avonds was er voor 'onze' deur avondmarkt met allerlei leuke kraampjes en vooral heel veel eetkraampjes, verleidelijk, maar niet goed voor ons. We hadden een goede gezonde maaltijd in gedachten maar van koken is niets meer van gekomen :).
Rotorua staat bekend om de vieze lucht die er hangt, een sterke zwavelwalm. Dit komt door de verschillende 'mud pools' (modderpoelen). Het plaatsje ligt op
een oud vulkanisch gebied wat nog steeds actief is, er komen dus echte 'hot pools', stoom & geisers uit de aarde. Echt bijzonder om te zien dat de bubbels zo uit de grond komen. We hebben een hele dag rondgelopen om deze springs en modderbaden te zien en te ruiken ;).
Volgende stop: Taupo, wat vernoemd is naar het grootste meer van NZ, Lake Taupo (net zo groot als Singapore) Toen we dichtbij kwamen zagen we het meer al liggen als een soort dal met daaromheen de bergen met alle huizen. Super mooi zicht! We hadden een lift gehad van Lance, in zijn grote truck waar hij
boomstammen mee vervoert. Hout behoort samen met melkproductie tot de grootste industrie van NZ. Passen en meten in de voorcabine die toch niet zo groot bleek te zijn: Inge moest zelfs bij Lyane op schoot, mooi gezicht! Taupo ligt ook weer in een mooi natuurgebied, het grote meer is duizenden jaren terug ontstaan door een vulkaanuitbarsting. We zijn hier nog naar de Huka Falls gegaan wat er iets boven ligt, een snel stromende rivier met watervallen. Verder een erg toeristisch plaatsje, met veel backpackers. Een nachtje gebleven en toen besloten om verder te gaan naar Turangi voor wat activiteit.
Na een stevige maaltijd (pasta voor de 2e dag op een rij) op tijd naar bed, want de volgende dag zou het wekkertje om 5uur gaan. En dat ging ie ook. Nog steeds zijn we niet echt aan ons nieuwe (actieve!) ritme gewend, dat was in Sydney wel anders, waar we er vaak (te) laat in gingen en ons om 12u 's middags
makkelijk nog een keer of wat omdraaiden. Om 6u 's ochtends werden we opgehaald, op naar de Tongariro Crossing. Eerst leek het alsof we in de verkeerde bus geboekt waren, iedereen dik aangekleed incl. goede, grote, wandelschoenen, af-rits-broeken en regenjacks. Maar natuurlijk, we gingen een bergketen
(lees: uitgebluste vulkaan) beklimmen. Agh, dat doen wij wel even op onze sneakertjes en legginkjes. En of we dat deden! Gelukkig hadden we wel mooie roze
mutsjes en handschoenen gekregen vanuit het hostel, want het was koud in de ochtenddauw. Dat 'even' werd 'm trouwens niet, we hebben er totaal ruim acht voorlopig uur over gedaan, maar hebben natuurlijk genoeg tijd genomen om foto's te maken (en op adem te komen). En dat is aardig gemiddeld, want ze geven er 6 tot 8 uur voor. Wat een klim. 19.4km bergje op, bergje af. Maar het was geweldig! Mount Doom (Mordor, Lord of the Rings) van dichtbij aanschouwd en de blauwe + groene meren gezien (en geroken, alweer rotte eieren op het menu?). Jullie snappen wel dat we trots waren na afloop. En afgepeigerd. Maar voldaan. Zie foto's!
In Turangi hebben we meerdere malen gepoogd de familie Mooij te bereiken, een NL koppel die naar NZ zijn verhuisd, waarvan we de gegevens hadden gekregen van familie van Inge. Helaas geen gehoor, was leuk geweest om hen op te zoeken. Wanganui werd dus van de lijst geschrapt en Palmerston 'Palmy'
North werd de nieuwe bestemming, in 1 rechtstreekse lift. 'If you ever do want to kill yourself, but lack the courage, I think a visit to Palmerston North will do the trick', aldus John Cleese volgens de Lonely Planet. Niet echt een plek waar je dood gevonden wilt worden dus. Of juist wel. Wij wilden er in ieder geval wel naar toe, om Lachie op te zoeken, een 'Kiwi' die we ontmoet hebben in Byron Bay een paar maanden terug. Contact blijven houden via Facebook en zo kwam het dat wij op maandagavond in een gezellig sharehouse aan de wijn zaten, met Lachie en z'n flatmates. Wederom een erg gezellige avond gehad. We konden daar logeren en de volgende dag mochten we een kijkje nemen op het werk van Lachie. Hij is helicopterpiloot bij de NZ luchtmacht. Heel tof om rond te rijden op de basis en de helicopters & vliegtuigjes van dichtbij te bekijken. Een ritje in de lucht zat er helaas niet in. Van te voren hebben we nog even rondgekeken in Bulls, een plaatsje vlakbij, waar een NLse shop zit, die, hoe kan het ook anders, gesloten was op dinsdag. Te koop overigens, dus voor de
liefhebber? Bulls was evengoed wel vermakelijk omdat ze alles 'bull' noemen ipv 'able', en dat op bordjes op de winkels e.d. laten weten. Als in: eat-a-bull, dispos-a-bull, social-a-bull, full-as-a-bull en zelfs het politiebureau is const-a-bull. Te grappig.
Windy Welly, oftewel Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland was onze laatste stop op het Noordereiland. Een trucker heeft ons hier afgezet, nadat we nog wat ladingen hout af moesten leveren. In het vorige verslag piepten we al dat het koud was, maar hier was het echt koud! Terwijl we overigens tot nu toe
heerlijk lenteweer hebben, met het zonnetje erbij komt het wel tot de 20 graden. Alleen 's avonds koelt het flink af. Gelukkig zitten we nog net niet zo krap qua geld dat we in een tentje moeten. Dus ook in Wellington weer op zoek gegaan naar een hostel. Van te voren boeken doen we niet, houdt het nog een beetje spannend. Dit keer in het Xbase hostel verbleven, een bekende 'hostelketen' in Oz&NZ die we tot nu toe nog niet bezocht hadden, maar in Taupo was het wel bevallen en het bleek de goedkoopste te zijn van ons 'favourites' lijstje uit de Lonely Planet. Leuke dagen gehad, de stad een beetje bekeken, het bekende Te Papa museum bezocht en 's avonds voor het eerst in ons NZ-avontuur op stap geweest, met onze Engelse roommates en 'buren'. Schik alom.
En toen was het tijd om het Noordereiland te laten voor wat het was en de ferry te pakken naar het zuiden. Deze hadden we echter wel van te voren geboekt om er zeker van te zijn dat we een plekje op de boot hadden om 10.25uur in de morgen. Maar dat hadden we net zo goed niet kunnen doen, want die ferry hebben we dus mooi gemist. Wisten wij veel dat je er 45 (!) min. van te voren moest zijn, wij dachten dat we 2 min. van te voren wel op tijd konden zijn. Niet echt natuurlijk, maar er zat weer vanalles tegen. Of het had iets met de vorige avond te maken. Of de Australische zon heeft ons haar iets te veel gebleekt waardoor we het secuur lezen van tickets e.d. verleerd zijn. Hoe dan ook moest het er natuurlijk een keer van komen, we moesten een keer op onze b*k gaan
want we roepen altijd veel te hard 'oooo, komt wel goed!'. Living on the edge. Positief gestemd als wij zijn konden we er natuurlijk alleen maar heel hard om lachen. Totdat we hoorden dat we een nieuw ticket moesten betalen van 126 dollar. HOEVEEL?! En de 1e had ons al 106 dollar gekocht! Maar toen bleken de mensen van de Interislander Ferry, zoals ze zelf al verkondigden, toch echt de gaafste te zijn, want uiteindelijk kostte het 'maar' 20 dollar extra. En 3,5u rondhangen in de wachthal tot de volgende ferry vertrok. Wel ja, tijd zat.
Inmiddels zijn we alweer een paar dagen op het Zuidereiland (Greymouth op het moment), maar hierover meer aan het einde van de maand, wanneer we hopelijk alles hebben kunnen zien wat we wilden zien in de deze korte tijd. Want dat 3,5 week kort is voor NZ, weten we al. Het is hier schitterend en er is zoveel te zien! Maar we zitten nog steeds op Sas-schema (zie vorig verslag) dus dat gaat lekker. En hier vooralsnog geen ferries of vliegtuigen die we kunnen
missen, dus met een beetje hoop komen we de 29e weer veilig aan in Sydney.
Oja en sponsors zijn natuurlijk altijd van harte welkom! Geheel vrijblijvend en naar eigen bepaling in te vullen. (L. Hanemaaijer op rek.nr. 3114.86.622 of I.
Bouw op rek.nr. 3478.54.923). ;)
Jullie horen snel weer van ons!
we Auckland wel gezien, met een Harbour Bridge en allerlei restaurantjes en cafetjes bij de haven doet het denken aan Sydney in het klein. Maar we kwamen natuurlijk net uit Sydney en we zijn niet in dit geweldig mooie land voor de steden. Tijd om verder te trekken en te ontdekken want we hebben niet alle tijd!
Onze volgende stop was Rotorua. 's Ochtends met al ons hebben&houwe op de rug (met de helft nog in Oz opgeslagen) proberen de eerste lift te scoren. Eerst langs de supermarkt voor een stuk karton om onze bestemming op te stiften, vervolgens op zoek naar een goede spot, spullenverzameling tactisch geplaatst op de grond (zodat het leek alsof we niet zoveel bagage hadden), bord en de duimen omhoog. Ja lieve lezers, jullie lezen het goed, we zijn aan het liften door Nieuw Zeeland! We waren al een tijdje aan het denken hoe we van A naar B konden reizen: auto huren, busticket kopen, trein... Makkelijk reizen, maar o zo duur. Na veel goede verhalen te hebben gehoord van Kiwi's zelf en travellers die het ook hebben gedaan, leek het liften ons de beste oplossing (eerlijk gezegd de enige, aangezien ons budget) en het is natuurlijk ook een behoorlijke uitdaging. Houden we wel van.
Terug naar liftdag nummer 1: eenmaal langs de kant van de weg hebben we precies een half uur staan wachten voordat er een auto stopte. Rotorua is 225km vanaf Auckland, een behoorlijk end voor een rechtstreekse rit, dus stond er Hamilton (110km) op ons kartonnetje. Een jongen van ongeveer onze leeftijd zat achter het stuur, vriendelijk gezicht, snelle, duur uitziende auto en betrouwbaar uiterlijk, dus instappen maar. Spannend natuurlijk zo'n 1e lift (en die volgden ook hoor!), maar eenmaal in de auto voelde het goed, we zaten er op los te kletsen en hij vertelde dat ie ons al eerder zag staan maar toen moest hij in de stad zijn en op de terugweg stonden we er nog, dus heeft hij ons opgepikt. Steven, een 23jarige geschiedenis&filosofie student uit Auckland. Vakantie en
eigenlijk niets te doen dus door ons naar Hamilton te brengen kon hij meteen een vriend opzoeken! Veel te horen gekregen over Auckland, Nieuw Zeelanders en Maori's. Interessante gesprekken en zo krijgen we ook fantastische verhalen mee van de 'locals', wat wil je nog meer! Overigens zijn het alleen locals die
ons mee willen nemen, travellers moeten er niks van hebben. Toch raar. Uiteindelijk kreeg Steven z'n vriend niet te pakken en hebben wij maar met hem geluncht, voordat hij weer terug kon rijden naar Auckland (weer veel te duur, maar goed ,het was het waard).
Vanuit Hamilton zijn we na de lunch meteen weer langs de kant gaan staan, want we waren nu eenmaal op weg naar Rotorua. Na een kwartiertje gooiden we onze tassen achterin een Toyota Van en kropen we naast Charlie, een aborginal uit Australie, voorin het bussie. met z'n Toyota Van. Supermooie rit tussen de eerste echte bergen en veel schapen gezien (weetje: NZ heeft iets meer dan 4 miljoen inwoners en 45 (!) miljoen schapen). Aardige kerel die Charlie, maar wel
een beetje onverstaanbaar. Eind van de middag afgezet in het centrum van smelly Rotorua (het ruikt er naar rotte eieren, later meer hierover) en het eerste beste hostel uitgekozen. Super relaxt hostel, niet zo groot en lekker huiselijk. 's Avonds was er voor 'onze' deur avondmarkt met allerlei leuke kraampjes en vooral heel veel eetkraampjes, verleidelijk, maar niet goed voor ons. We hadden een goede gezonde maaltijd in gedachten maar van koken is niets meer van gekomen :).
Rotorua staat bekend om de vieze lucht die er hangt, een sterke zwavelwalm. Dit komt door de verschillende 'mud pools' (modderpoelen). Het plaatsje ligt op
een oud vulkanisch gebied wat nog steeds actief is, er komen dus echte 'hot pools', stoom & geisers uit de aarde. Echt bijzonder om te zien dat de bubbels zo uit de grond komen. We hebben een hele dag rondgelopen om deze springs en modderbaden te zien en te ruiken ;).
Volgende stop: Taupo, wat vernoemd is naar het grootste meer van NZ, Lake Taupo (net zo groot als Singapore) Toen we dichtbij kwamen zagen we het meer al liggen als een soort dal met daaromheen de bergen met alle huizen. Super mooi zicht! We hadden een lift gehad van Lance, in zijn grote truck waar hij
boomstammen mee vervoert. Hout behoort samen met melkproductie tot de grootste industrie van NZ. Passen en meten in de voorcabine die toch niet zo groot bleek te zijn: Inge moest zelfs bij Lyane op schoot, mooi gezicht! Taupo ligt ook weer in een mooi natuurgebied, het grote meer is duizenden jaren terug ontstaan door een vulkaanuitbarsting. We zijn hier nog naar de Huka Falls gegaan wat er iets boven ligt, een snel stromende rivier met watervallen. Verder een erg toeristisch plaatsje, met veel backpackers. Een nachtje gebleven en toen besloten om verder te gaan naar Turangi voor wat activiteit.
Na een stevige maaltijd (pasta voor de 2e dag op een rij) op tijd naar bed, want de volgende dag zou het wekkertje om 5uur gaan. En dat ging ie ook. Nog steeds zijn we niet echt aan ons nieuwe (actieve!) ritme gewend, dat was in Sydney wel anders, waar we er vaak (te) laat in gingen en ons om 12u 's middags
makkelijk nog een keer of wat omdraaiden. Om 6u 's ochtends werden we opgehaald, op naar de Tongariro Crossing. Eerst leek het alsof we in de verkeerde bus geboekt waren, iedereen dik aangekleed incl. goede, grote, wandelschoenen, af-rits-broeken en regenjacks. Maar natuurlijk, we gingen een bergketen
(lees: uitgebluste vulkaan) beklimmen. Agh, dat doen wij wel even op onze sneakertjes en legginkjes. En of we dat deden! Gelukkig hadden we wel mooie roze
mutsjes en handschoenen gekregen vanuit het hostel, want het was koud in de ochtenddauw. Dat 'even' werd 'm trouwens niet, we hebben er totaal ruim acht voorlopig uur over gedaan, maar hebben natuurlijk genoeg tijd genomen om foto's te maken (en op adem te komen). En dat is aardig gemiddeld, want ze geven er 6 tot 8 uur voor. Wat een klim. 19.4km bergje op, bergje af. Maar het was geweldig! Mount Doom (Mordor, Lord of the Rings) van dichtbij aanschouwd en de blauwe + groene meren gezien (en geroken, alweer rotte eieren op het menu?). Jullie snappen wel dat we trots waren na afloop. En afgepeigerd. Maar voldaan. Zie foto's!
In Turangi hebben we meerdere malen gepoogd de familie Mooij te bereiken, een NL koppel die naar NZ zijn verhuisd, waarvan we de gegevens hadden gekregen van familie van Inge. Helaas geen gehoor, was leuk geweest om hen op te zoeken. Wanganui werd dus van de lijst geschrapt en Palmerston 'Palmy'
North werd de nieuwe bestemming, in 1 rechtstreekse lift. 'If you ever do want to kill yourself, but lack the courage, I think a visit to Palmerston North will do the trick', aldus John Cleese volgens de Lonely Planet. Niet echt een plek waar je dood gevonden wilt worden dus. Of juist wel. Wij wilden er in ieder geval wel naar toe, om Lachie op te zoeken, een 'Kiwi' die we ontmoet hebben in Byron Bay een paar maanden terug. Contact blijven houden via Facebook en zo kwam het dat wij op maandagavond in een gezellig sharehouse aan de wijn zaten, met Lachie en z'n flatmates. Wederom een erg gezellige avond gehad. We konden daar logeren en de volgende dag mochten we een kijkje nemen op het werk van Lachie. Hij is helicopterpiloot bij de NZ luchtmacht. Heel tof om rond te rijden op de basis en de helicopters & vliegtuigjes van dichtbij te bekijken. Een ritje in de lucht zat er helaas niet in. Van te voren hebben we nog even rondgekeken in Bulls, een plaatsje vlakbij, waar een NLse shop zit, die, hoe kan het ook anders, gesloten was op dinsdag. Te koop overigens, dus voor de
liefhebber? Bulls was evengoed wel vermakelijk omdat ze alles 'bull' noemen ipv 'able', en dat op bordjes op de winkels e.d. laten weten. Als in: eat-a-bull, dispos-a-bull, social-a-bull, full-as-a-bull en zelfs het politiebureau is const-a-bull. Te grappig.
Windy Welly, oftewel Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland was onze laatste stop op het Noordereiland. Een trucker heeft ons hier afgezet, nadat we nog wat ladingen hout af moesten leveren. In het vorige verslag piepten we al dat het koud was, maar hier was het echt koud! Terwijl we overigens tot nu toe
heerlijk lenteweer hebben, met het zonnetje erbij komt het wel tot de 20 graden. Alleen 's avonds koelt het flink af. Gelukkig zitten we nog net niet zo krap qua geld dat we in een tentje moeten. Dus ook in Wellington weer op zoek gegaan naar een hostel. Van te voren boeken doen we niet, houdt het nog een beetje spannend. Dit keer in het Xbase hostel verbleven, een bekende 'hostelketen' in Oz&NZ die we tot nu toe nog niet bezocht hadden, maar in Taupo was het wel bevallen en het bleek de goedkoopste te zijn van ons 'favourites' lijstje uit de Lonely Planet. Leuke dagen gehad, de stad een beetje bekeken, het bekende Te Papa museum bezocht en 's avonds voor het eerst in ons NZ-avontuur op stap geweest, met onze Engelse roommates en 'buren'. Schik alom.
En toen was het tijd om het Noordereiland te laten voor wat het was en de ferry te pakken naar het zuiden. Deze hadden we echter wel van te voren geboekt om er zeker van te zijn dat we een plekje op de boot hadden om 10.25uur in de morgen. Maar dat hadden we net zo goed niet kunnen doen, want die ferry hebben we dus mooi gemist. Wisten wij veel dat je er 45 (!) min. van te voren moest zijn, wij dachten dat we 2 min. van te voren wel op tijd konden zijn. Niet echt natuurlijk, maar er zat weer vanalles tegen. Of het had iets met de vorige avond te maken. Of de Australische zon heeft ons haar iets te veel gebleekt waardoor we het secuur lezen van tickets e.d. verleerd zijn. Hoe dan ook moest het er natuurlijk een keer van komen, we moesten een keer op onze b*k gaan
want we roepen altijd veel te hard 'oooo, komt wel goed!'. Living on the edge. Positief gestemd als wij zijn konden we er natuurlijk alleen maar heel hard om lachen. Totdat we hoorden dat we een nieuw ticket moesten betalen van 126 dollar. HOEVEEL?! En de 1e had ons al 106 dollar gekocht! Maar toen bleken de mensen van de Interislander Ferry, zoals ze zelf al verkondigden, toch echt de gaafste te zijn, want uiteindelijk kostte het 'maar' 20 dollar extra. En 3,5u rondhangen in de wachthal tot de volgende ferry vertrok. Wel ja, tijd zat.
Inmiddels zijn we alweer een paar dagen op het Zuidereiland (Greymouth op het moment), maar hierover meer aan het einde van de maand, wanneer we hopelijk alles hebben kunnen zien wat we wilden zien in de deze korte tijd. Want dat 3,5 week kort is voor NZ, weten we al. Het is hier schitterend en er is zoveel te zien! Maar we zitten nog steeds op Sas-schema (zie vorig verslag) dus dat gaat lekker. En hier vooralsnog geen ferries of vliegtuigen die we kunnen
missen, dus met een beetje hoop komen we de 29e weer veilig aan in Sydney.
Oja en sponsors zijn natuurlijk altijd van harte welkom! Geheel vrijblijvend en naar eigen bepaling in te vullen. (L. Hanemaaijer op rek.nr. 3114.86.622 of I.
Bouw op rek.nr. 3478.54.923). ;)
Jullie horen snel weer van ons!
-
18 April 2010 - 15:09
Marjet:
Wat een leuke verhalen weer! Liften bij de locals ! Smart thinking! Geniet ervan meiden!
xx Marjet -
18 April 2010 - 15:39
Joshi:
ha schatjes,
heerlijk weer.. veel plezier nog in NZ en nog plannen om een mooie tattoo in te laten bijtelen?!
kus -
18 April 2010 - 16:20
Ellen:
Hallo meiden,
Leuk om jullie verhaal weer te lezen onder het bakken van de aardappeltjes en biefstuk. Nog veel plezier. Groetjes
Ellen -
18 April 2010 - 18:36
Corette:
Reinier is jaloers... -
18 April 2010 - 19:32
Ger:
te mooi dit!!! :-)
Super dat jullie zo ontzettend goed genieten :-) En morgen gaat mijn wekkertje weer om te werken :-/ Dikke kus voor jullie allebei!!! -
18 April 2010 - 19:50
Linda:
Hoi hoi,
De familie Husler was er net en van je ma te horen vermaken jullie je prima. Vooral zo door gaan en lekker genieten hoor. En de uggs voor kleine Evie, erg schattig.
Liefs Martijn, Linda en Tim -
18 April 2010 - 21:18
Inge & Lyane :
Internet is hier te langzaam voor de foto's, dus heb daar nog even geduld voor! -
19 April 2010 - 07:43
Kiki:
Hai Meiden!!
Mooie verhalen weer.. Wat is ons leven hier in het gezellige Niekark dan saaaaaiiii! ;)
Ingss... snel weer een keertje babbelen via skype!
Little J. kruipt al en stapt al bijna! Moeders trots :D!
Enjoy!
Kus van mij & Jayden!x -
19 April 2010 - 09:03
Anne:
Dat Inge goed kan liften wist ik natuurlijk al ;) Echt te gek dat jullie op deze manier door NZ reizen!!! Ik krijg zelf weer helemaal kriebels...TOF!
Xx Anne -
19 April 2010 - 10:02
Debby:
Haha, prachtig!
oh oh oohw. Had jullie wel willen zien liften! O.M.G wat een foto's! Super!
Geniet! Liefs Debby -
19 April 2010 - 14:59
Bertien:
Hi meisjes, thnx nog voor de felicitaties! Heb een leuke verjaardag gehad. Reisverslag is wederom weer geweldig...en de foto's NICE!! Veel plezier nog de laatste 10 dagen xx -
19 April 2010 - 17:10
Margriet:
Elk verhaal is weer om jaloers op te worden!! Ziet er heel gaaf uit NZ! Succes met liften en veel plezier nog in NZ. X -
20 April 2010 - 13:47
Ria:
wederom weer een leuk verhaal, en natuurlijk te gekke foto's geniet ze liefs.ria
-
20 April 2010 - 13:47
Ria:
wederom weer een leuk verhaal, en natuurlijk te gekke foto's geniet ze liefs.ria
-
20 April 2010 - 14:02
Thea:
Ria, hoe krijg je het toch elke keer weer voor elkaar dat jou reactie er twee keer opstaat????? -
20 April 2010 - 18:27
Berry:
tjo dames ziet er mooi uit allemaal en klinkt leuk veel plezier nog groeten -
20 April 2010 - 20:50
Wim En Gerina:
super dames geniet ervan leuke foto's! -
21 April 2010 - 06:36
Janine:
WoW!! -
29 April 2010 - 13:27
Irene:
Supervet, mooie foto's! :) -
06 Mei 2010 - 20:56
Ellen Garderen:
Lyane, Van harte gefeliciteerd met je verjaardag.Proost, ik neem er een stukje bokkenpootjes-taart op.Recept geef ik wel aan Inge haar moeder.Maak er een gezellige dag van en ik kijk met belanstelling jullie niewe blog tegemoet.Groetjes vanuit een koud Garderen -
13 Mei 2010 - 15:14
Rut En Evelien:
ff de hartelijke groeten van ons.
Wat een leuke verhalen en foto"s . Geniet ze daar !!!!!!
xx wij van de Zwaluw -
14 Mei 2010 - 14:33
Daisy:
Dacht toch echt dat ik al had gereageerd op jullie blog..... Stom; niet dus!
Cool lieverds, miss you guys! Dikke kus. Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
